Coğrafi konum;
Kazımiye köyü Halk dilinde Erenler Tepesi batıda Kuz yaka kuzeyinde Şan Kayas’ı (Kara İn) köy (Eskiyayla mah.) adıyla bilinen mevkilerinde 2 dağ arasındadır Güney doğusu Şahmelek mah kalır kuzeydoğusunda,Halk dilinde Erenler Gevur göbeti denilen mevkiler çevresindeki mevki ve ekilen yerlerdendir köy asfalt yolun bitimini sınırlayan son köyüdür. Ormanlık ve yeşil köyün bitki örtüsüdür. Doğuda Şükriye/ Şükre Köyü ve Menekşe Köyü , Batıda Eskiyayla Köyü Ve Ağaçcılar Köyü, güney doğuda Şahmelek köyü ile komşudur. Köyün Kuzeyindeki Akçay Deresine akan küçük dereler ile güneyinde Turgutlu deresini meydana getiren karakaya tepesinden çıkan suların toplanmasından meydana gelen kuzyaka, Çukurtarla, Kocataş, ve Suludere gibi dereler akmaktadır.
Turgutlu mahallesine giden dere kazimiye Topraklarıdan doğmaktadır.Turgutlu mahallesinin içinden akarak Sakarya nehrine ulaşır . Samanlı Dağları silsilesindeki parça dağlardan Çetin Göbedi Dağının barı eteği jeolojik zaman ölçeğine göre 3 milyon yıl önce meydana gelen heyelanda kayarak, koca kaya tepesine yaslanarak durur ve burada düz sayılabilecek bir arazi üzerinde oluşur ve kurulur.
Köy ve çevresi meyve ağaçlarıyla tabii bitki örtüsü ile kaplıdır. Köy kuzey rüzgarlarını tamamen sinesine çeker. Halkın arasında Köyde yağmurun yağacağı bu köyün üzerindeki Kuz Yakasına bulutlar görüldüğünde “tamam yağmur var” diye ifade edilir. Bağlar mahallesine doğru uzayan kıraç dağ eteği köy muhtarlığınca parsellenip, yolun batısı Kazımiye mahallesine ,Doğusu ise Şahmelek Mahallesine verilmiştir. Bağlar denilen Sokak Büyük Şehirlerden gelen Ziyaretçiler zamanla buraya ev yapmış ve diğer köylerden gelen ailelere satılmış ve böylece köy 20 hane iken, kısa zaman içinde 181 hane olmuştur. . Ana asfaltın İlçesi Pamukova merkezinden 8 km soğuk asfalttır.Fındık kiraz erik Ceviz üzüm havancılık Ormaniye Köy haklının geçim Kaynaklarındır

Tarihi (Köy ismini şurdan alır);
Köyün kuruluşu bir rivayete göre; Osmanlıların çevreye yayılmasından sonra küçük bir Bizans tekfurluğu olan inkirse/inkilise tekfurluğunun harabelerin üzerine kurulur. Osmanlılarının Akhisar ve çevresini fetihlerinden sonra , inkirse/inkilisi tekfuru da teslim olur. Köyün tarihi geçmişi kesin olarak belli değildir. Kazimiye halkının yerlihalkı manavdır.Ancak Son zamanlarda Bağlar mevkine çok göç almışır buraya yerleşenler bir çoğu balkanlarda Tito döneminde ülkemize göç eden Boşnak asıllılardandır.ilk zamanlar bir iki aile sonrasında mahallenin alt yapı hizmetlerinin yapılmasıyla göç alması hız kazanmıştır.

Ancak islamiyet’i kabul etmeyerek o günlerde Bizans imparatorluğuna ait olan Gölcük civarına çekilir, zamanla tekfurluğun bulunduğu yer harabe haline gelir.Yöreye ilk olarak manavlar yerleşir ardından da , yörenin tamamen Osmanlıların eline geçmesinden sonra Söğüt’ten Yörükler hayvanlarına otlaklık aramak için gelirler. Köy yerinde siper ve otlakiyenin bol oluşu hayvanlarının iyi beslenmesi Yörüklerin burada kalmasına neden olur. Tekfurluk harabelerine yerleşen manavlar ve Yörükler yerleştikleri bu yere eski adı olan inkise/inkilise isminin “k” harfini “g” olarak değiştirerek; ingirse adını verirler.

Geçmişte 1928: Kazımiye1910h: Kirsa / Kirse1487a: Kirsiya / Kirasiya isimleriye değişiklik günümüze ulaşan tarih bilgisinin içindedir ''İngirse'' olarak hâlen kullanımdadır.
Burada Rum tekfurluğu bulunuyordu. Akhisarın (Pamukova) ardından buraya gelen Osmanlıya tekfurluk teslim oldu. Tekfur ihtida etmeyip Gölcük'e çekilmiştir. Helence yazılı asker kabartmalı taşlar yerinde durmaktadır.Ormancılıktan sonra üzüm ve kiraz daha kıymet verilir hâle gelmiştir.Köyün kurulduğu yerin tekfurluk olduğu doğrulayan Bizans/Doğu Roma kalıntısı sur ve kale harabeleri, kilise kalıntısı , kayalara işleyen kabartma asker heykellerinin bir kısım taşlarda yazılı , Bizans/Doğu Roma yazılarının bulunması bu durumu doğrulamaktadır.

Köyün ekonomisi :
Eskiden orman istihsalinden geçimini sağlayan köy halkı , orman içi köyü olmasına rağmen geçimini tarıma, özelikle üzümclüğe ve kiraza bırakır . Kazimiye köyünde kiraz ve üzümün her çeşidi yetişir. Pamukova ve yöresinde “ kiraz” denince akla kazimiye köyü gelir. Köy halkı iş imkanlarının olmaması sulu tarım yapılamamsı yeterince kesim den ekonomik gelirinin olmaması en yakın ilçeye göç etmelerinin sebeplerindendir.şimdilerde evlerin eski olması yıkılmaya yüz tutması sebebiyle yaz aylarında nüfusun artması bu mevsimde emeklilerin yayla havası için burayı seçmesi ; bağlar sokakta betonerme evlerin çoğalmasının sebeplerindendir.

Köyün önemli mevkilerinden başlıcaları şunlardır;
Kahvealtı, Çukurtarla, Katırcıyolu, Ovazkıranı, Eskiköy, Tekirpınarı, Düztarla, Karaağaçyanı, Karakaya, Ardıçlı,Karaahmetyeri, Kumluca, Çanaklıpınar, Holluklupınar, Ağlaç, Dolamaç, Türkmenyanı, Gevur tarlaları ,Şan kayası,Göbet,Keşirlik ,Kocataş,KaraAhmet yeri,Mahsen ,Arpalık,Köpürcekler Betciyatağı, Karandere yolu, Akarca, Yörüklermezarlığı , Karagölet, Dağdere, ve gübürlükdoruğu’dur

Köyün başlıca sülaleleri şunlardır;
Şeytanlar, İmamlar, Alibeyler, Kafalar, Hocalar, Topçular, Alanbaşlar, Düdükler, Fahriler , Paytonlar, Hüsnüler, Eminler , Helvacılar, Dondurmacılar, Gocaağalar, Tırıllar, Soğancılar, ve Semerciler’dir
İçerik Kaynağı