Coğrafi konum;
Hüseyinli Köyü, 1954 yılına kadar Kocaeli iline bağlı iken Sakarya’nın Vilayet olması ile Sakarya İline, daha sonradan Geyve İlçesinden ayrılarak 1987 yılında ilçe olan Pamukova’ya baglanır. Köy, Pamukova İlçenine 15 kilometre, Eşkişehir asfaltına/E-25 Karayoluna 9 kilometre uzaklıktadır. 165 yılında kurulan köyle, Cumhuriyetin ilanından sonra Karacasu Çayırının sahiplerinin torunları olduklarını iddaa ederek geri gelenlerle(1931)köylüler arasında münakaşalar olur, iş mahkemeye intikal eder. Geyve’de görülen mahkeme sonucu davayı Hüseyinli Köyü kazanır, bunun ardından da Karacasu Çayırından bazı Köylülere tapulu yerler verilir.
Köy doğusundaki Çilekli (Katırözü), güneyindeki Akçakaya ve Pınarlı Bacı(Durak), batısındaki Kemaliye (Tirse), kuzeyindeki Kocaeli iline bağlı Tepecik, Aytepe ve Aksığın köyleri ile komşudur.
Küçük bir vadide 890 metre rakımda kurulmuş olan köyün, en yüksek yeri 1300 metre civarındaki rakımı ile Üç pınarlar tepesidir. Köyün iki tepe arasında kurulmuş olması tesadüf değildir dağların süzülen bulutlarını ağır ağır adımlarla selamladığı bu dere yamacı iki yakası ile günümüze kadar bir çok Hüseyinli Ailesine eve Sahipliği ermiştir
Tarihi (Köy ismini şurdan alır);
Hüseyinli köyünün kuruluş tarihi hakkında kesin bir bilgi yoktur. Köyün kurucusu Hüseyin Ağa ile birlikte, Göynük’ten gelerek Karacasu’ya yerleşen Yörükler bir süre Hüseyinli Köyünde otururlar, ancak bilinmeyen nedenlerden dolayı köyden ayrılarak Göynük’e geri dönerler.
Ancak eski yaşlıların aktardıkları bilgilere göre, üç veya dört asır önce Göynük’ten gelen Yörük obaları hayvanlarını otlatmak için bir kısmı Gıranyurt’a diğer bir kısmı ise Ercova ve Karacasu yaylalarına yerleşmişlerdir.
Göynük’ten gelen Yörük obalarından Ercova ve Kacasu’ya yerleşen ikinci kol, bugünkü Hüseyinli Köyünün bulunduğu vadiye yerleşmişler, oba reisleri olan Hüseyin ağa’nın isminden dolayı yerleşim yerine Hüseyinli Köyü adı verilmiştir.
165 yılında kurulan köyle, Cumhuriyetin ilanından sonra Karacasu Çayırının sahiplerinin torunları olduklarını iddaa ederek geri gelenlerle(1931)köylüler arasında münakaşalar olur, iş mahkemeye intikal eder. Geyve’de görülen mahkeme sonucudavayı Hüseyinli Köyü kazanır, bunun ardından da Karacasu Çayırından bazı Köylülere tapulu yerler verilir.
Göç ve çoğalma yoluyla meydana gelen köy bazen bir, bazen iki, bazen üç sülale reisi tarafından; hatta son dönemde Osman Çavuş, Yakup, Kabadayı, Sayıta, Yakupa, Emin Onbasşı, Ethem Efendi,İsmail Marangoz, Mehmet Mert, Müslüm Duran, Hüseyin Badur, Halit Budak, Ömer Yılmaz, Hasan Duran, Süreyya Öz, Niyazi Kiraz, Arif Dal, Yunus Hayta, Celal Pınar, Mustafa Budak, Esat Öz, Refik Şen, Yusuf Budak, Apti Köse ve son olarak Yakup Çoban köy muhtarlıklarını yaparak köye büyük hizmetler yaparlar.
Köy Hüseyinli yaylasında düz bir alanda kurulu olup tarıma uygun 3.000 dönüm civarında arazisi vardır. Köyün altında bulunan düz düz ova tarıma çok elverişli olmasına rağmen sulama suyunun olmaması nedeniyle köy tarım yönünden gelişemez. Arazinin sulanabilen kısmında çilek, armut, elma, erik, ayva, kiraz gibi meyveler; fasulye, domates, biber, pırasa, turp gibi sebzeler yanında şeker pancarı, sulanamayan yerlerde ise buğday, arpa, nohut, mercimek, yulaf, mısır, ayçiçeği ve cavdar gibi tahıl ürünleri yetiştirilir. Köyün güneyinde kalan Pamukova ovasına bakan yamaçlarda ise bağcılık zeytincilik yapılmakta son zamanlarda yayladaki sulama göletinden sonra bu bölgedeki yapılmaktadır. Tarım yok denilecek kadar azalmıştır
Buğünkü köyün kurucusu olan Hüseyin Ağa’dan sonra köyün baslıca sülaleri; Emirler, Karametler, Kavunlar, Çapalar, Halçıbanlar, Hartlar, Çavuşlar, Kocatleri Bodurlar, İbramlar, Kocaosmanlar, Çakıcılar, Dalenler,Okcular, Kekciler, Heppeler, İmamlar, Marangozlar, Karalar, Haççapaşalar, İmahanlar, Kabadayılar, Budaklar, Abazalar, Tırkalar, Çakırlar, Nafçılar ve bugün köyde oturan nesli olmayan Sarıoğlanlar, Kuturahmetlergibi sülaleler yer alır.
Köyün Eski İnsanları; Karaların Ahmet, Davulcu Ahmet/Ahmet Yaman, İlyas Usta/İlyas Yaman, Bodur Üşen/Hüseyin Budur, Mehmet Mert, Hacı Topal Üsen/Hüseyin Şen, Hacı Amet/Ahmet Dönmez, Hartla Osman’a/Osman Çelik, Yakup Usta/Yakup Güngören, Hacı İsmail Marangoz, Ali Hoca/Ali Can, Hoca Osman/Osman Keklik, Etem Efendi/Ethem Öz, Emin Onbaşı/Emin Pınar, Molla Osman/Osman Budak, Budak Yakup, M.Ali Hoca/M.ali Can, Hacı Hasan Köse, Kötahyalı/Mustafa Sarı, Yemenli, Fakadar/Mustafa Çakıcı, Karabela/Eyüp Kaya, Karaosman/Osman Mumcu, Osman Keya/ Osman Kahya, Kadır’a/Kadir Kahya, Medet/Mehmet Güneş, Garala Ali Aga/Ali Kaya, Lord Üsen’a/Hüseyin Hayta, Okçu Datı/Mustafa Okçu, Yunus Hoca/Yunus Uysal, Abdul/Abdullah Damar, Torun/Hasan Yılmaz, Tokabelli/Muharrem Çimdar, Hacı Ramazan Çavuş/Ramazan Ayaz, Gafur/ Hoş Oğlan/Mustafa Lafçı,Raşit a/Raşit Çoban, Rıza Köse, Yusuf Hoca/Hosafcı/Yusuf Dal, Koca Mustafa/Mustafa Kaba, Hacı Tahir Çavuş/Tahir Mert, Ömer Yılmaz, Hacı Kavunca/Mehmet Gülçay, Marangoz Hasan/Hasan Sen, Müslüm Duran. Baba İsmail/İsmail Uçar, Goca Kuşak/Mustafa Demir, Molla/Hüseyin Yıldız,Sinirli/Niyazi Kiraz, Hamit’a/Hamit Budak, Kutur Ahmet, Mahmut Keya, Çavuş Üsen, Kabadayı,Yakup’a, Sayit’a, Osman Çavuş, Şemşi Bey/Şemşi Güner, Müdürcük/Mehmet Doğan, Ömer Osman/Osman Hayta, Hasan Hüseyin Dönmez, Yörük İsmail/İsmail Çam, İbram Çavuş/İbrahim Çoban, Koca Üsen/Hüseyin Ayçiçek, Osman Lafçı, Dalenci/Mustafa Dal, Sadık Usta/Sadık Pınar, Heppe İbram,Emin’a/Emin Ayaz, Tahira’Tahir Şahin, Baş Çavuş/Ramazan Kuş, Şakir’a/Şakir Damar, İsmail Kuş, Coburcalı/Hüseyin Yıldırım, Fahri Çetin, İsmail Kaya, Pınarcı/İsmail Yıldırım, Ali Çavuş/Ali Öz,Rafet Şen, Cemal Usta/Cemal Uğur, Yaşar Çoban , Kemal’a/Kemal Pınar, Gardiyan/Hüseyin Güner, İbrahim Köse, Sadettin Öz, Mahmut Dönmez, Eşref Hoca/Eşref Mert, Mehmet Kavun, Yakup Okçu, Halil İbram Usta/Halil İbrahim Güner, İbrahim Kiraz, Bayram Çavuş/Binbaşı/Bayram Çay, Hasan’a/Hasan Baştan, Hürriyençi/Hasan Kavun, Abazaların Bünyamin Kaçar, Muhammed Köse, Mehmet Bodur, Baba İbram/İbrahim Uçar, Şaban Hayta, Tarun Yakup/Yakup Yılmaz, Rıdvan Çetin, Alaaddin Köse, Tekerlekçi/Süleyman Ok, Ali Gülçay, Hüseyin Kab, Gıyık Emin/Bitirim/EMİN Pınar, Mevlüt Kaya, Şakir Şahin, Tahir Budak, İbrahim Gülçay, İbrahim Dönmez, Selim Pınar, Hasan Öz, Mustafa Yıldırım, Hüseyin Fidan, Hasan Çelik, Süleyman Çelik, Yahya Şahin, Burhan Uysal, Ahmet Mert, Arif Dal, Esat Öz, İbrahim Yaman, Halil Demir, İbrahim Yılmaz, Hemmet Çakı, Şakir Sevgi,Raşit Sevgi.
Önceleri üç çadırdan ibaret olan oba köy altındaki düz arazi ve otlakiyenin etkisiyle çiftçilik ve hayvancılığa başlayarak göçmen hayatını bırakmış, yerleşik bir hayat düzenine geçerek köyün kurucusu olmuşlardır. Daha sonra köye Göynük ve civarından yeni göçler olmuş, bu nedenle de köyün nüfusu süratle artmıştır.

Köyün Ekonomisi ;
Köyün altında bulunan sonradan yapılan Hüseyinli Gölet’i düz ova tarıma çok elverişli olmasına rağmen sulama suyunun araziye tam ulaşmadığından köy tarım yönünden gelişmesi Hüseyinli Göleti’nin yapılmasıyla son yıllarda ivme kazanmıştır. Arazinin sulanabilen kısmında çilek, armut, elma, erik, ayva, kiraz gibi meyveler; fasulye, domates, biber, pırasa, turp gibi sebzeler yanında, sulanamayan yerlerde ise buğday, arpa, nohut, mercimek, yulaf, mısır, ayçiçeği ve çavdar gibi tahıl ürünleri yetiştirilir. Köyün güneyinde kalan Pamukova ovasına bakan yamaçlarda ise bağcılık, zeytincilik yapılmakta şu an bunların bir çoğu su olmadığı için nadasta ve ya yapılmıyor ,köyde kış sert geçmesinin ardından Baharda havaların ısınmasıyla nufüs yeniden artar bu aileler Yaz mevsimi için hazırlık yaparlar son zamanlarda Çilek üretimi köy ekonomisine ciddi katkısı sağlamıştır 7 veren denilen çilek türü en az 4 kez ürün vermekte burada Kasım ayında kadar mahsul alınabilir havalar sıcak gitmesiyle Aralık ayında dahi çilek hasatı yapıldığını söyleyebiliriz.Devlet teşvikli sera üzerine yatırımlar devam etmekte olup üretimi de yapılmaktadır.ekonomik kaynaklardan biride ormaniye’dir köyün 1960-1980 yılları arasında en çok göç verdiği zamanlardır.Bunların bir çoğu emekli olduktan sonra Sulama yapabildikleri arazileri olanlar birçoğu yaz döneminde gelenlerden oluşur.Köydeki oturulmayan evlerin bir çoğu oturulmaz durumadır buna rağmen tarihi dokusunu kaybetmemiştir. Köyde sağlık ocağı ve ebe yoktur. 1956 Yılında eğitime başlanan ilk okulda bir öğretmen görev taşımalı sistem ile son bulmuş şu an ilkokul kullanılmayan yapı olarak durmaktadır.

Köyün önemli mevkilerinden başlıcaları şunlardır:
Küçük Dedik, Efendöndü, Cumayakası, Kiremitalanı, Örü, Sığıreyreği, Karaholluk, Aktaşlık, Adagül, Doruklar, Kütükyeri, Bekçiyatağı, Gıranlar, Ercova, İnönü, Karacasu, Emzepınarı, Deliktaş, Bahçealtı, Gövenlik, Çokallı, Uluyol, Kanlıgeçit, Kösten, Erenler, Göbetler, Çökecik, Karşıtarla, Söğütler, Harmanlar, Kocakelemeler, Alıçyanı, Kuyular, Evüsyanı, Kayabaşı, Ezankayası, Kuyruktepesi, Lokumönü, Çardak, Kelebekli, Tuzla, Bostanlık, Güneyaka, Aygırpınarı, Kocadüz, Yörükmezarlığı, Hacaplapınarı, Çobanlar, Tavşanalanı, Üçpınarlar, Karakoca, Gerdemelik, Karaali, Kestanelidere ve Fındıcak, gibi adla anılan mevkiiler mevcuttur.

Köyün başlıca sülaleleri şunlardır;
Hocalar,Emirler, Karametler, Kavunlar, Çapalar, Halçıbanlar, Hartlar, Çavuşlar, Kocetler, Bodurlar, İbramlar, Kocaosmanlar, Çakıcılar, Dalenler, Marangozlar, Okçular, Kekçiler, Heppeler, İmamlar, Karalar, Haççapaşalar, İmahanlar, Kabadayılar, Budaklar, Abazalar, Tırkalar, Çakırlar ve Nafçılar dır.
İçerik Kaynağı